V. SŁUŻBA ZDROWIA

W zakładach opieki zdrowotnej kwestie dotyczące czasu pracy pracowników są regulowane na zasadach ogólnych przez kodeks pracy oraz ustawę z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408 ze zm.).

Zgodnie z polskim prawem pracy, kodeks pracy jest źródłem prawa regulującym wzajemne prawa i obowiązki stron stosunku pracy wszystkich podmiotów działających na terenie Polski. Jak wynika z brzmienia art. 5 k.p., jeżeli stosunek pracy regulują przepisy szczególne, przepisy kodeksu stosuje się jedynie w zakresie nieuregulowanym tymi przepisami. Taka sytuacja występuje m.in. w odniesieniu do pracowników zakładów opieki zdrowotnej, których czas pracy został uregulowany w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej. Oznacza to, że wobec pracowników zakładów opieki zdrowotnej w zakresie czasu pracy obowiązują przede wszystkim przepisy ustawy o ZOZ-ach, a w zakresie nieobjętym tą ustawą ogólne regulacje dotyczące czasu pracy zawarte w kodeksie pracy.

W interesującym nas zakresie norm czasu pracy pracowników zakładów opieki zdrowotnej należy przede wszystkim zwrócić uwagę na normy zapisane w art. 32g i 32i ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Ogólna norma czasu pracy określona w art. 32g dla pracowników medycznych zakładów opieki zdrowotnej w przyjętym okresie rozliczeniowym nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień. Pracownicy zaliczeni do grupy pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych nie mogą pracować więcej niż 8 godzin na dobę i przeciętnie 42 godziny na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym.