CO ZAPAMIĘTAŁEŚ Z PRZYSPOSOBIENIA OBRONNEGO

W przypadku zagrożenia wojną lub rozpoczęcia działań wojennych armia wykonuje zadania bojowe, prowadząc je w miejscach bezpośredniego kontaktu z nieprzyjacielem.

Ochroną tyłów, ludności cywilnej, zakładów pracy, urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury oraz udzielaniem pomocy poszkodowanym musi zająć się ktoś inny. W tym celu została utworzona obrona cywilna (OC), formacja, która pod różnymi nazwami funkcjonuje na całym świecie. Podstawą prawną funkcjonowania obrony cywilnej w Polsce jest ustawa z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205 ze zm.). Dział IV tego aktu prawnego poświęcony jest w całości zadaniom i formom działania obrony cywilnej, zasadom pełnienia w niej służby, przysposobieniu obronnemu młodzieży szkolnej oraz powszechnej samoobronie ludności.

• rozporządzenie Rady Ministrów z 28 września 1993 r. w sprawie obrony cywilnej (Dz.U. Nr 93, poz. 429);

• rozporządzenie Rady Ministrów z 28 września 1993 r. w sprawie powszechnej samoobrony ludności (Dz.U. Nr 91, poz. 421);

• rozporządzenie Rady Ministrów z 25 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Szefa Obrony Cywilnej Kraju, szefów obrony cywilnej województw, powiatów i gmin (Dz.U. Nr 96, poz. 850);

W myśl art. 137 wspominanej wyżej ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej, obrona cywilna ma na celu ochronę ludności, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury, ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny oraz współdziałanie w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwaniu ich skutków.