Zwolnienia grupowe

KOMENTARZ

Zwolnienia grupowe

Anna Golas

Wypowiedzenie stosunku pracy pracownikom następuje często z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Zwolnienia grupowe pracowników poddawane są specjalnym procedurom, zapewniającym ochronę uprawnień pracowniczych.

Jeżeli przyczyna zwolnienia pracownika leży wyłącznie po stronie pracodawcy, należy zastosować procedury zawarte w ustawie z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.).

Za zwolnienia spowodowane przyczynami leżącymi po stronie pracodawcy uważa się:

m

m

Działanie zakładu pracy zmierzające do przekształcenia większości pracownikom rodzajów umów, na podstawie których są zatrudnieni, z umów o pracę na czas nie określony na umowy terminowe jest przekształceniem organizacyjnym w rozumieniu art. 1 ww. ustawy.

„Zmniejszenie zatrudnienia” nie musi być celem, do którego zmierza zakład pracy dokonując zmian organizacyjnych. Może być wynikiem zdarzeń, które wystąpią po tych zmianach, ale musi być skutkiem zmian organizacyjnych, choćby początkowo nie zamierzonym (wyrok Sądu Najwyższego z 6 stycznia 1995 r., I PRN 119/94, OSNAP 1995/12/146).

Zwolnienie pracownika po okresie 1 miesiąca pracy w sytuacji, gdy w poprzednim i następnym miesiącu zakład pracy zatrudniał jednakowo po 4 pracowników, nie stanowi zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w art. 1 ustawy (wyrok Sądu Najwyższego z 19 marca 1997 r., II UKN 46/97, OSNAP 1998/1/25).

Zwolnienie z pracy z przyczyn ekonomicznych jednego pracownika dwuosobowej spółki cywilnej nie daje podstaw do uznania, że nastąpiło zwolnienie grupowe, a tym samym zwolniony pracownik nie może nabyć uprawnień do wcześniejszej emerytury (wyrok Sądu Najwyższego z 10 marca 1998 r., II UKN 550/97, OSNAP 1999/5/179).