Czas pracy w transporcie i komunikacji samochodowej

Czas pracy w transporcie i komunikacji samochodowej

Witold Bugajny

Prawo pracy przewiduje szczególne zasady dotyczące czasu pracy kierowców. Realizacja równoważnego systemu czasu pracy stosowanego w przedsiębiorstwach transportowych odbywa się na podstawie ustalonych przez pracodawców rozkładów.

W zakładach transportu i w komunikacji samochodowej stosowany jest równoważny czas pracy. Spośród wielu systemów czasu pracy, ten należy do kategorii szczególnych. Jego realizacja odbywa się na podstawie ustalanych przez pracodawców rozkładów czasu pracy.

Do 31 grudnia 1996 r. aktem prawnym regulującym tę problematykę było rozporządzenie Rady Ministrów z 27 grudnia 1974 r. w sprawie stosowania równoważnych norm czasu pracy w komunikacji samochodowej i transporcie samochodowym (Dz.U. Nr 51, poz. 332 ze zm.). Z dniem 1 stycznia 1997 r. rozporządzenie to przestało obowiązywać. Nastąpiło to za sprawą noweli do Kodeksu pracy, zawartej w ustawie z 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 24, poz. 110 ze zm.).

Równoważny czas pracy kierowców

Obecnie podstawową regulację w tym względzie zawiera art. 129 k.p. Stanowi on, że – jeśli przemawia za tym rodzaj pracy lub jej organizacja – mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie pracy do 12 godzin, a w stosunku do kierowców w transporcie i komunikacji samochodowej – do 10 godzin na dobę. Ograniczenie wymiaru czasu w stosunku do kierowców podyktowane jest potrzebą zapewnienia im, a także innym uczestnikom ruchu drogowego warunków bezpieczeństwa. Chodzi o to, aby nadmierne przemęczenie kierowcy nie obniżało jego sprawności zawodowej, koncentracji uwagi i panowania nad pojazdem, a w konsekwencji nie doprowadziło do tragicznego wypadku (katastrofy) na drodze.