Ewidencja rozliczenia inwentaryzacji składników aktywów i pasywów na dzień bilansowy

Inwentaryzacja: Etapem następującym po dokonaniu inwentaryzacji jest jej rozliczenie. Ewidencja rozliczenia inwentaryzacji polega na ujęciu w księgach rachunkowych stwierdzonych różnic ilościowych i wartościowych (niedoborów i nadwyżek) oraz sposobu wyrównania tych różnic.

Inwentaryzacja w rachunkowości obejmuje: ustalenie stanu rzeczywistego aktywów i pasywów oraz porównanie go ze stanem księgowym, ustalenie, wyjaśnienie i rozliczenie stwierdzonych różnic w taki sposób, aby stan księgowy został doprowadzony do stanu rzeczywistego.

Ewidencja rozliczenia inwentaryzacji polega na ujęciu w księgach rachunkowych stwierdzonych różnic ilościowych i wartościowych (niedoborów i nadwyżek) oraz sposobu wyrównania tych różnic.

Ustawa o rachunkowości w art. 27 ust. 2 stanowi, że ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadł termin inwentaryzacji.

• niedobory - gdy stan faktyczny ustalony w trakcie inwentaryzacji jest niższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych,

• nadwyżki - gdy stan faktyczny ustalony w trakcie inwentaryzacji jest wyższy od stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych.

W praktyce rozliczenie inwentaryzacji przeprowadzonej na dzień bilansowy może trwać nawet przez trzy pierwsze miesiące następnego roku obrotowego (np. w związku z prowadzonym postępowaniem wyjaśniającym). Wynik tego rozliczenia należy jednak zaksięgować w roku, którego dotyczy inwentaryzacja.