Kto i na jakich zasadach może wybrać opodatkowanie w formie karty podatkowej

Opodatkowanie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą: Karta podatkowa jest jedną z form opodatkowania osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Mogą z niej skorzystać nawet wspólnicy spółki cywilnej, jeśli spełniają warunki określone w ustawie. Jest to bardzo wygodna forma opodatkowania, dlatego wybiera ją duża liczba podatników. Upraszcza ona prowadzenie dokumentacji i ewidencji, a także rozliczenia z urzędem skarbowym. W niniejszym opracowaniu przedstawimy pokrótce informacje, które powinny pomóc podatnikom korzystającym z opodatkowania w formie karty podatkowej w wypełnianiu obowiązków, które nakłada na nich ustawodawca.

Podstawą prawną stosowania karty podatkowej jest ustawa z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przepisy dotyczące podatników rozliczających się za pomocą karty podatkowej zawierają także rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji zatrudnienia i w sprawie prowadzenia kart przychodów.

Jak piszą w swoim opracowaniu Leksykon ryczałtu A. Bartosiewicz i R. Kubacki, karta podatkowa jest specyficzną formą opodatkowania. W jej przypadku wysokość podatku nie jest uzależniona ani od wielkości uzyskiwanych przychodów, ani od wielkości ponoszonych kosztów. Wysokość podatku jest tutaj wypadkową przede wszystkim dwóch wielkości: po pierwsze, liczby zatrudnionych osób (co mówi o wielkości przedsiębiorstwa) oraz liczby mieszkańców w miejscowości, w której prowadzona jest działalność (im jest wyższa, tym wyższy jest podatek).

Niegdyś podatnicy rozliczający się na zasadach określonych dla karty podatkowej nie mieli praktycznie żadnych obowiązków dokumentacyjno-ewidencyjnych. Dziś już tak nie jest, ponieważ ustawodawca nałożył obowiązki ewidencjonowania sprzedaży nawet na podatników zwolnionych podmiotowo z podatku od towarów i usług.