Zasady rozliczania VAT przez małego podatnika

Kwota sprzedaży wraz z podatkiem: Ustawa o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. wprowadziła zmiany dotyczące możliwości skorzystania z zasad opodatkowania obowiązujących w stosunku do tzw. małego podatnika. W obecnym stanie prawnym do obliczenia kwoty granicznej (800 000 euro), której przekroczenie uniemożliwia uzyskanie statusu małego podatnika, podatnik nie przyjmuje wartości darowizn towarów, towarów przekazanych lub zużytych na potrzeby reprezentacji i reklamy, jak również innych świadczeń o charakterze nieodpłatnym niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to, że na kwotę tę składa się tylko i wyłącznie rzeczywiście osiągnięty obrót. Nie uwzględnia się bowiem przy jej obliczaniu czynności, które podlegają opodatkowaniu, mimo że nie są związane z osiągnięciem obrotu.

Kompleksowe zasady rozliczania podatku od towarów i usług przez podmioty gospodarcze posiadające status małego podatnika zostały po raz pierwszy wprowadzone pod rządami starej ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, która przestała obowiązywać wraz z wejściem w życie nowej ustawy o VAT z 11 marca 2004 r. Kompleks regulacji dotyczących małego podatnika VAT został wprowadzony nowelizacją ustawy z 30 sierpnia 2002 r., która weszła w życie 1 października 2002 r.

Wprowadzenie przez ustawodawcę szczególnych zasad opodatkowania dla tzw. małych podatników miało przede wszystkim na celu stworzenie ram prawnych umożliwiających złagodzenie obciążeń administracyjnych spoczywających na małych podmiotach prowadzących działalność gospodarczą, w szczególności przez umożliwienie im składania rozliczenia z podatku VAT do właściwego urzędu skarbowego w terminach kwartalnych, a zatem już nie w okresach miesięcznych. Ostatecznie spowodowało to, że podatnicy ci mogą się rozliczać z budżetem państwa po uzyskaniu zapłaty od kontrahenta.