Środki trwałe w budowie - ewidencja i ujęcie w sprawozdaniu

Zmiany wynikające z nowelizacji ustawy o rachunkowości: Po wprowadzeniu znowelizowanej ustawy o rachunkowości dokonano wielu zmian w podziale i klasyfikacji majątku w ujęciu księgowym. Środki trwałe znajdujące się w trakcie budowy określano do 31 grudnia 2001 r. jako inwestycje. Używany przed nowelizacją termin „inwestycje” został obecnie zastąpiony przez „środki trwałe w budowie”.

Przez inwestycje w znowelizowanej ustawie o rachunkowości rozumie się aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania z nich przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowych, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są używane przez jednostkę, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia tych korzyści (art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości).

• inwestycje w nieruchomości,

• udziały w innych jednostkach,

• nabyte akcje,

• inne papiery wartościowe,

• udzielone pożyczki,

• inne inwestycje.

Dawniej używany w rachunkowości termin „inwestycje” zastąpiło obecnie pojęcie „środki trwałe w budowie”.

Niniejszy artykuł ma na celu omówienie zagadnień związanych z budową środków trwałych, ich wyceną, zakresem i klasyfikacją kosztów, w tym zasad rozliczania kosztów wspólnych (pośrednich) dotyczących wielu obiektów. W artykule poruszono zwłaszcza zagadnienia bardziej złożone, występujące przy budowie większej liczby obiektów, montażu maszyn i urządzeń, ewidencji i rozliczania odsetek od kredytów bankowych, różnic kursowych itd. Zwrócono uwagę także na właściwą organizację ewidencji księgowej środków trwałych w budowie wykonywanych systemem zleconym oraz systemem gospodarczym we własnym zakresie - przez wydziały pomocnicze. Dla łatwiejszego przedstawienia zasad ewidencji, wyceny i rozliczenia środków trwałych w budowie, niektóre zagadnienia zilustrowano przykładami liczbowymi.