Franchising w ujęciu prawnym, podatkowym i rachunkowym

Franchising jest złożonym i kompleksowym narzędziem prawnym pozwalającym na dotarcie do klientów za pomocą sieci złożonej z wielu punktów oferujących identyczne towary i usługi. W porównaniu z przedsiębiorcami organizującymi sieć jako zbiór filii lub oddziałów stanowiących część przedsiębiorstwa, a wyodrębnionych jedynie organizacyjnie, franchising pozwala na osiągnięcie podobnych efektów. Wszystkie jednostki wchodzące w skład sieci oferują identyczne towary i usługi podlegające tym samym standardom kontroli jakości. Tak samo sprawnie mogą być organizowane szkolenia pracowników oraz akcje promocyjne i reklamowe. Z punktu widzenia organizatora sieci franchising w odróżnieniu od opisanego „klasycznego” sposobu umożliwia ograniczenie kosztów oraz zmniejszenie ryzyka niepowodzenia inwestycji, limituje odpowiedzialność prawną wobec klientów oraz stabilizuje przychody.

Franchising jest kojarzony z działaniem wielkich międzynarodowych koncernów. Jednak nic nie przemawia za ograniczaniem stosowania go tylko do tych podmiotów. Wielu polskich przedsiębiorców, którzy osiągnęli sukces dzięki własnemu pomysłowi na prowadzenie biznesu, może wykorzystać franchising do dalszej ekspansji.

Przedsiębiorca zamierzający przystąpić do sieci (franczyzobiorca) powinien dysponować kapitałem. Jego wysokość zależy przede wszystkim od rodzaju działalności i jest określana przez organizatora sieci. Osoba zamierzająca przystąpić do sieci czyni to na własny rachunek i we własnym imieniu oraz ponosi pełne finansowe ryzyko niepowodzenia. Redukuje to poziom kosztów i ryzyka organizatora sieci. Niepowodzenie inwestycji polegającej na stworzeniu nowego elementu sieci nie dotyczy w zasadzie organizatora sieci, który nie poniósł związanych z tym nakładów.