Łączenie się spółek komandytowo-akcyjnych - rozważania prawno-podatkowe

Michał Koralewski

aplikant radcowski, prawnik w Kancelarii Radców Prawnych "Misiewicz, Mosek i Partnerzy" w Gdańsku

Odmienny status spółek komandytowo-akcyjnych na gruncie poszczególnych gałęzi prawa, a nawet w ramach tych samych aktów prawnych, uzasadnia omówienie w niniejszym artykule owych odmienności na tle procedury łączenia się tych spółek. Śledząc - na przykładzie tej spółki - regulacje poszczególnych aktów prawnych, można bowiem ukazać nie tylko przewagę cech kapitałowych w spółce komandytowo-akcyjnej, ale także potrzebę pilnej rewizji regulujących ją przepisów.

Charakter prawny spółki komandytowo-akcyjnej

Podstawowe informacje

Polski ustawodawca jednoznacznie przesądził o zaliczeniu spółki komandytowo-akcyjnej do spółek osobowych już w przepisie definiującym ten typ spółki. Jak bowiem stanowi art. 125 k.s.h., spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą. Poza sporem pozostaje wszakże, iż omawiana spółka posiada liczne elementy charakterystyczne dla spółki akcyjnej, takie jak chociażby kapitał zakładowy i akcje, a także częściowo tożsamą strukturę organów (rada nadzorcza, walne zgromadzenie). Słusznie podnosi się zatem, iż charakter spółki komandytowo-akcyjnej można określić jako mieszany osobowo-kapitałowy¹.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 2 X dyrektywy, polska spółka komandytowo-akcyjna zaliczana jest do kręgu spółek kapitałowych objętych niniejszą dyrektywą. Sprawę komplikuje dodatkowo fakt, iż charakter omawianej spółki nie jest jednolity również na gruncie przepisów wewnętrznych poszczególnych państw europejskich. Przykładowo, spółka komandytowo-akcyjna posiada status spółki kapitałowej m.in. w Niemczech, we Francji, we Włoszech, na Słowenii, czy też w Szwajcarii. Natomiast jako spółka osobowa występuje m.in. w Belgii, Rumunii, Bułgarii oraz w Polsce.