Usługi turystyczne

1. Wprowadzenie

Ustawa z 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (dalej: Ustawa) wdraża do polskiego systemu Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniającą rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylającą dyrektywę Rady 90/314/EWG (dalej: Dyrektywa) w celu ujednolicenia przepisów w zakresie organizowania imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych na terenie państw europejskich.

Niniejszy Poradnik to zbiór wiedzy i praktycznych doświadczeń, jak prowadzić działalność turystyczną oraz jak przestrzegać praw podróżnych. Przepisy Ustawy i Dyrektywy zdefiniowały podstawowe pojęcia w ramach prawa turystycznego i rozróżniły przedsiębiorców turystycznych z uwagi na rolę, jaką pełnią w udzielaniu świadczeń na rzecz turystyki, na co zwracamy szczególną uwagę. Pojęcie przedsiębiorcy turystycznego, dotychczas dowolnie interpretowane, zyskało nowe znaczenie i doczekało się definicji ustawowej. W obliczu znowelizowanych przepisów każdy przedsiębiorca turystyczny powinien dokładnie przeanalizować wpływ udzielanych przez siebie świadczeń na produkt, jaki otrzymuje podróżny, aby w pełni zrozumieć, do jakiej kategorii przedsiębiorców turystycznych powinien zostać zakwalifikowany oraz jakie obowiązki powinien spełniać.

Poradnik przedstawia istotne wymogi dla przedsiębiorców turystycznych oferujących świadczenia na rzecz turystyki przede wszystkim w celu zagwarantowania podróżnym bezpieczeństwa. Przedsiębiorcy turystyczni są zobowiązani między innymi zapewnić podróżnym na wypadek swojej niewypłacalności pokrycie kosztów kontynuacji imprezy turystycznej lub kosztów powrotu do kraju oraz zwrot wpłat lub ich części wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną lub powiązane usługi turystyczne.