Zakończenie i rozliczenie inwentaryzacji

1. Wycena inwentaryzowanych składników

O powodzeniu całego przedsięwzięcia w zakresie inwentaryzacji rocznej decyduje m.in. poprawne wykonanie czynności końcowych, w tym głównie:

● szybkie i sprawne przekazanie do dalszej obróbki kompletnych i poprawnych dokumentów inwentaryzacyjnych,

● prawidłowa wycena składników będących przedmiotem inwentaryzacji,

● poprawne ustalenie różnic inwentaryzacyjnych,

● wnikliwa, rzetelna i obiektywna weryfikacja tych różnic,

● dokonanie zasadnej i poprawnej kompensaty niedoborów z nadwyżkami stwierdzonymi na podobnych artykułach,

● prawidłowe rozliczenie i ujęcie w ewidencji różnic inwentaryzacyjnych w księgach roku obrotowego, na który przypadł termin inwentaryzacji.

W zależności od konkretnej sytuacji, a także od rozwiązań przyjętych w wewnętrznych aktach prawnych, arkusze spisów z natury i protokoły inwentaryzacyjne, za pośrednictwem komisji inwentaryzacyjnej lub wprost od zespołów spisowych, trafiają do księgowości. Niektóre z nich (np. arkusze spisów z natury w placówkach handlu detalicznego i gastronomii, protokoły inwentaryzacji produkcji budowlano-montażowej w toku) mogą być już wstępnie wycenione przez zespoły (grupy) spisowe.

Księgowość, po wstępnej ocenie poprawności formalnej otrzymanych arkuszy spisowych i protokołów inwentaryzacyjnych, dokonuje ich wyceny, kierując się zasadami wyceny aktywów i pasywów do bilansu rocznego określonymi w rozdziale 4 (art. 28-41) ustawy o rachunkowości.

UWAGA

W przypadku gdy wstępną wycenę składników będących przedmiotem inwentaryzacji przeprowadził zespół spisowy, księgowość dokonuje jej sprawdzenia i weryfikacji.

Między wyceną dokonywaną do celów bilansowych a wyceną na potrzeby ustalenia różnic inwentaryzacyjnych i rozliczenia osób odpowiedzialnych materialnie, a w niektórych przypadkach również do celów poprawnego ustalenia dochodu do opodatkowania i rozliczeń z budżetem, mogą występować różnice. Na przykład: