Zabezpieczenie wyniku

Rezerwy mogą być traktowane jako zabezpieczenie części wyniku finansowego na poczet przewidywanych kosztów, strat, zobowiązań, które powstały w danym roku obrotowych, ale w rzeczywistości poniesione zostaną dopiero w następnych okresach. Jeśli obciążenie nie jest przewidywalne i nawet w wartości szacunkowej nie można go przewidzieć, wówczas nie ma podstaw do tworzenia rezerw na zobowiązania. Zasadniczo rezerwy na zobowiązania są spowodowane zmniejszeniem przychodów (np. z tytułu gorszej od gwarantowanej jakości czy zmiany kursu waluty), według którego miała być zapłacona dostawa. Rezerwy te wynikają jednak nie tylko, jak wspomniano, z obowiązku prawnego, kiedy to jednostka jest zobowiązana do wykonania zlecenia, jak np. rękojmia, ale także mogą wynikać ze zwyczaju, tzn. gdy druga strona (kontrahent) oczekuje zachowania, które skutkuje poniesieniem wydatków. Przykładem zwyczajowego zachowania, a w konsekwencji zobowiązania może być sytuacja firmy, która zajmuje się sprzedażą detaliczną i z zasady przyjmuje zwroty towarów od niezadowolonych klientów, a w rezultacie zwraca im wcześniej pobrane pieniądze. Nie należy mylić rezerw na zobowiązania z zobowiązaniami handlowymi bądź rozliczeniami międzyokresowymi kosztów (rozliczenia bierne). Zobowiązania handlowe są bowiem kwotami do zapłaty z tytułu już zafakturowanych dostaw.