Strata w rachunkowości

Nowelizacje ustaw zarówno o podatku dochodowym, jak i o rachunkowości nie skutkują ujednoliceniem przepisów prawa. Rozbieżności w prawie bilansowym i podatkowym występują w wielu kwestiach, powodując wątpliwości księgowych dotyczące prawidłowego ewidencjonowania poniesionych wydatków. Rozbieżności te powstają w szczególności w zakresie kosztów pozostałych, które - jak wynika z definicji - nie są bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą, oraz strat nadzwyczajnych będących konsekwencją ryzyka związanego z działalnością gospodarczą. Straty nadzwyczajne, zgodnie z ustawą o rachunkowości, to straty powstające na skutek zdarzeń trudnych do przewidzenia, poza działalnością operacyjną jednostki i niezwiązane z ogólnym ryzykiem jej prowadzenia. Straty nadzwyczajne obejmują wartość utraconych składników majątkowych na skutek zdarzeń losowych oraz koszty usuwania skutków tych zdarzeń. Operacje niemające powyższego charakteru, a powszechnie zaliczane do strat nadzwyczajnych, stanowią pozostałe koszty operacyjne. Należy zwrócić uwagę, że jedną z podstawowych cech rachunkowości jest kompletność, która oznacza, iż wszystkie zaistniałe zdarzenia gospodarcze mające związek z daną jednostką muszą znaleźć odzwierciedlenie w jej księgach rachunkowych. W konsekwencji poniesienie wydatku przez jednostkę, niezależnie od kategorii, do której zostanie on zakwalifikowany (strata nadzwyczajna czy pozostały koszt operacyjny), wpływa na wynik finansowy.