Amortyzacja lokalu użytkowego

ELŻBIETA JAKUBIEC

Opracował MACIEJ MUREK

Stan prawny na 7 września 2010 r.

Lokal użytkowy

Samodzielnym lokalem jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych (art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali - t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 80, poz. 903 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 2004 r. nr 141, poz. 1492). Podana definicja dotyczy co prawda lokalu mieszkalnego, ale stosuje się ją odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych na cele inne niż mieszkalne. Podobne definicje lokalu mieszkalnego, jak też niemieszkalnego stosuje Klasyfikacja Środków Trwałych. Do lokalu mogą przynależeć szczególnego rodzaju pomieszczenia, tzw. pomieszczenia przynależne. Pomieszczenia te nie muszą bezpośrednio przylegać do lokalu. Mogą nawet być położone poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal. Są to w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż. Traktuje się je jako element lokalu.

Wobec braku w obowiązującym ustawodawstwie pojęcia "lokalu użytkowego" należałoby przyjąć, iż pojęcie lokalu użytkowego odpowiada występującemu w przepisach (w ww. ustawie o własności lokali) pojęciu "lokalu o innym przeznaczeniu", przeciwstawnemu do pojęcia "lokalu mieszkalnego".

Lokal jako środek trwały

Lokal wykorzystywany w działalności gospodarczej najczęściej stanowi środek trwały firmy (według ustaw podatkowych: art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 2010 r. nr 105, poz. 655; dalej "u.p.d.o.f." i art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 2010 r. nr 149, poz. 996; dalej "u.p.d.o.p."). Jednak żeby lokal został uznany za środek trwały, musi spełniać . Lokal będzie środkiem trwałym, jeżeli: