Artykuł
Świadczenie przedemerytalne
Niekiedy zdarza się, że pracownik zwolniony z pracy może przejść na świadczenie przedemerytalne. Warto poznać zasady rządzące tą instytucją co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze, dla firmy taka decyzja pracownika wcale nie musi być niekorzystna. Po drugie, zawsze możemy sami znaleźć się w takiej sytuacji. A tymczasem ustawa regulująca zasady nabywania świadczeń przedemerytalnych nie jest prostym aktem prawnym. Problematyczne są zwłaszcza kaskadowe odesłania do przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, które choć logiczne i zasadne z pragmatycznego punktu widzenia, dodatkowo zaciemniają obraz.
Stan prawny na 29 maja 2007 r.
Adam Malinowski - radca prawny
Prawo do świadczenia
Zasady nabywania świadczeń zawiera ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. nr 120, poz. 1252), która określa także warunki utraty prawa do świadczeń przedemerytalnych oraz zasady ich wypłaty i finansowania. Do podstawowych warunków należy przede wszystkim obowiązek zarejestrowania się w urzędzie pracy, a następnie pobierania przynajmniej przez 6 miesięcy zasiłku dla bezrobotnych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. nr 99, poz. 1001 z późn. zm.). W momencie ubiegania się o świadczenie przedemerytalne musimy nadal być zarejestrowani jako osoby bezrobotne. Żeby uzyskać świadczenie w czasie pobierania zasiłku dla bezrobotnych, nie możemy odmówić bez uzasadnionej przyczyny powiatowemu urzędowi pracy przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej (np. na podstawie umowy zlecenia, o dzieło), a także nie możemy odmówić zatrudnienia przy pracach interwencyjnych lub robotach publicznych. Warunkiem, który dotyczy wszystkich, jest też złożenie wniosku o przyznanie świadczenia w ciągu 30 dni od dnia, w którym powiatowy urząd pracy wydał dokument poświadczający 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.
