Generalnie przedsiębiorcy - nie bez słuszności - przyjmują, że w ogólnym rozrachunku umowy cywilnoprawne są dla nich rozwiązaniem bardziej korzystnym niż zatrudnianie na podstawie umów o pracę. Strony umów cywilnych są partnerami, nie ma tu zastosowania zasada podporządkowania. W konsekwencji przedsiębiorcy nie muszą wypełniać obowiązków pracodawcy. Przedsiębiorca nie jest zobligowany do udzielania urlopów, nie musi płacić za nadgodziny, przestój czy porę nocną. Strony mogą wpływać na kształt wzajemnych zobowiązań na podstawie zasady swobody umów. Pozycja wykonującego zlecenie czy dzieło nie podlega takiej ochronie jak pozycja pracownika. Konsekwencje tego faktu mają dwojaki charakter: po pierwsze, zleceniobiorcy są mniej przywiązani do firmy, ale z drugiej strony firmom też jest łatwiej rozstać się z nimi. Takie rozstanie jest zazwyczaj znacznie mniej obciążające kosztowo firmę niż rozstanie z pracownikiem. W przypadku umów cywilnych nie ma bowiem mowy o konieczności płacenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop czy wypłaty wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.