Data publikacji: 28.06.2018
Unijne zamówienia publiczne dla polskich oferentów
Polski rynek zamówień publicznych jest rynkiem trudnym zarówno dla zamawiających, jak i dla oferentów. Jedni są związani rygorystycznymi wymaganiami, bo wydatkują środki publiczne, drudzy muszą wykonywać czynności, których nie wykonują w zwykłym obrocie handlowym. Dodatkowo wszyscy oskarżani są o nieuczciwe praktyki. Nie inaczej sytuacja przedstawia się również na jednolitym rynku Unii Europejskiej. Zamówienia publiczne stanowią ok. 15% wspólnotowego PKB, czyli ok. 1 biliona euro. Takie sumy muszą budzić emocje.
Arkadiusz Szyszkowski
Stan prawny na 5 kwietnia 2004 r.
Opracowanie ma na celu przybliżenie Państwu problematyki wspólnotowego systemu zamówień publicznych. Przedstawiono w nim wymogi unijnego systemu przewidziane odpowiednimi dyrektywami, które stanowią swoisty wspólny mianownik dla systemów narodowych udzielania zamówień publicznych. Wiele krajów członkowskich odmiennie bowiem reguluje zamówienia duże („unijne”) i zamówienia mniejsze („krajowe”).
W „Poradniku” opisano najważniejsze instytucje prawne UE w zakresie zamówień publicznych, zarysowano tryby udzielania zamówień oraz pokrótce przedstawiono te tematy, które, wzorem dyrektyw, zostały przeszczepione do polskiego systemu, takie jak koncesja na roboty budowlane, pozaekonomiczne kryteria oceny ofert czy zdefiniowanie podmiotów prawa publicznego.
Przedstawiono tu również w zarysie system zamówień publicznych w jednym z krajów członkowskich (Niemcy), w którym polskie firmy działają intensywniej niż w innych państwach członkowskich, a z dniem akcesji będą mogły w pełni podjąć skuteczną konkurencję z firmami lokalnymi.
Europejski system zamówień publicznych
Europejski system zamówień publicznych kształtował się w zasadzie od samego początku funkcjonowania wspólnego rynku. Jednak pierwszy akt prawny dotyczący wyłącznie zamówień publicznych powstał w 1971 r. i była to dyrektywa w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane.