Kredyty dla konsumentów

19 września 2002 r., po rocznej vacatio legis, zaczęła obowiązywać ustawa z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. nr 100, poz. 1081). Tak długi czas miał umożliwić bankom oraz innym instytucjom udzielającym pożyczek i kredytów dostosowanie swojej oferty do wymogów ustawy, ponieważ zawiera ona wiele nowych, bardzo istotnych regulacji, które stanowią lex specialis wobec dotychczasowych unormowań dotyczących kredytów. W związku z tym, w zakresie normowanym przez ustawę, wyłączone jest stosowanie przepisów prawa bankowego. Nowa regulacja ma bardzo duże znaczenie dla konsumentów, którzy zamierzają zaciągnąć kredyt lub pożyczkę. Wprowadza bowiem jednolity dla wszystkich instytucji kredytowych wzór obliczania stopy oprocentowania kredytu, dzięki czemu konsument będzie mógł porównać ofertę banków. Ponadto zapewnia konsumentom ochronę, umożliwia zdobycie wszechstronnej wiedzy na temat rzeczywistego oprocentowania kredytów oraz możliwości odstąpienia od umowy. Pomimo bardzo krótkiego okresu obowiązywania przepisów tej ustawy pojawiło się wiele wątpliwości interpretacyjnych. Powinien je rozwiązać, znajdujący się w trakcie prac parlamentarnych, projekt nowelizacji, który poszerza prawa konsumentów.