Zakaz konkurencji nie tylko dla pracownika

Wspomniana już wcześniej ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji reguluje zjawisko konkurencji w działalności gospodarczej, a w szczególności w produkcji przemysłowej, rolnej, budownictwie, handlu i usługach. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, czyny nieuczciwej konkurencji stanowią ustawowo stypizowane działania konkurencyjne sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, zagrażające lub naruszające interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Z kolei, zgodnie z art. 3 ust. 2, za czyn nieuczciwej konkurencji uznaje się:

• wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa,

• fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów lub usług,

• wprowadzające w błąd oznaczenia towarów lub usług,

• naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa,

• nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy,

• naśladownictwo produktów,

• pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie,

• utrudnianie dostępu do rynku,

• przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną,

• nieuczciwą lub zakazaną reklamę.

Częściowo zakres czynów nieuczciwej konkurencji unormowanych w omawianej ustawie pokrywa się z zakresem zakazów konkurencji, określonych w odrębnych przepisach, jednak zakres regulacji ustawowej wychodzi poza tradycyjnie rozumiany zakaz konkurencji. Ma to istotne znaczenie zwłaszcza w praktyce, ponieważ omawiana ustawa:

1) dopełnia swym zakresem normowania te przypadki działalności konkurencyjnej, które nie są bezpośrednio regulowane innymi przepisami dotyczącymi zakazu konkurencji,

2) klasyfikuje pewne działania i uznaje je, bez potrzeby wprowadzania odpowiednich klauzul do treści umowy o pracę (ex lege), za czyny nieuczciwej konkurencji, np.:

• ujawnianie tajemnicy przedsiębiorstwa (art. 11 ustawy),

• nakłanianie osób świadczących pracę na rzecz przedsiębiorcy do niewykonywania lub nienależytego wykonywania ich obowiązków umownych (art. 12 ustawy), dotyczy to także osób zatrudnionych przez pracodawcę na innej podstawie prawnej, np. umowy zlecenia,