Wszystko o urlopach pracowniczych

Artykuł 186 § 1 k.p. stanowi, że na wniosek pracownicy pracodawca jest obowiązany udzielić jej urlopu wychowawczego w celu sprawowania opieki nad dzieckiem. Zasady udzielania tego urlopu reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych (Dz.U. nr 60, poz. 277 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 1999 r. nr 60, poz. 636).

Prawo do urlopu wychowawczego przysługuje na równych prawach mężczyźnie i kobiecie, pod warunkiem jednak, że są pracownikami. Zgodnie jednak z art. 189¹ § 1 k.p., jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie dziecka są zatrudnieni, z urlopu wychowawczego może skorzystać tylko jedno z nich. Warto jeszcze zwrócić uwagę, że po nowelizacji, która weszła w życie 2 czerwca 1996 r., prawo ojca do urlopu wychowawczego nie jest uzależnione od istnienia tego prawa po stronie matki. Do czasu nowelizacji obowiązywała bowiem zasada, że jeśli prawo to nie przysługuje matce, nie mógł z niego skorzystać również ojciec. Potwierdzała to treść uchwały Sądu Najwyższego z 12 kwietnia 1983 r. (III PZP 16/83, OSN z 1983 r. nr 12, poz. 189), która stanowiła, że jeżeli matka dziecka rozwiąże stosunek pracy i nie podejmie nowego zatrudnienia, prawo do urlopu straci również ojciec dziecka.

W poprzednim stanie prawnym ojcu przysługiwał urlop wychowawczy tylko w razie:

• śmierci matki dziecka,

• choroby uniemożliwiającej matce sprawowanie osobistej opieki nad dzieckiem,

• ograniczenia lub pozbawienia matki władzy rodzicielskiej przez sąd opiekuńczy.