Wszystko o urlopach pracowniczych

Pracodawca w porozumieniu ze związkami zakładowymi, jeśli takie działają w jego firmie, ustala na początku roku lub jeszcze przed jego rozpoczęciem plan urlopów swoich pracowników. Powinien brać przy tym pod uwagę ich wnioski oraz konieczność zapewnienia normalnego toku pracy w firmie. Wnioski pracowników nie są dla pracodawcy wiążące, chyba że chodzi o wniosek o udzielenie urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie wychowawczym oraz wniosek pracownika młodocianego o udzielenie urlopu na czas ferii szkolnych.

W planie urlopów należy uwzględniać zarówno urlopy, do których pracownicy nabyli już prawo 1 stycznia danego roku kalendarzowego, jak również urlopy, do których to prawo dopiero nabędą w danym roku kalendarzowym. Chodzi o to, by w planie tym znalazły się również terminy urlopów np. tych osób, które w danym roku nabędą prawo do pierwszego urlopu w swojej pracy zawodowej, mimo że w dniu ustalania planu jeszcze nie mają prawa do tego urlopu.

Po sporządzeniu planu urlopów pracodawca powinien go podać do wiadomości pracowników w sposób przyjęty w jego firmie. Może więc po prostu wywiesić go na tablicy ogłoszeń. Od momentu takiego ogłoszenia plan jest wiążący zarówno dla pracodawcy, jak i pracowników. Oznacza to, że nie trzeba indywidualnie zawiadamiać pracowników o terminie rozpoczęcia urlopu przez każdego z nich. Pracownicy zaś, korzystając z urlopu w czasie ustalonym w planie, nie muszą składać pracodawcy w tej sprawie dodatkowych wniosków.

Potwierdza to treść uchwały Sądu Najwyższego w składzie siedmiu sędziów z 6 marca 1980 r. (V PZP 7/79, OSNC z 1980 r. nr 7-8, poz. 132) stanowiącej, że nie jest konieczne oddzielne zawiadomienie pracownika o terminie urlopu wypoczynkowego, jeżeli plan urlopu został podany do wiadomości pracownika w sposób przyjęty w zakładzie pracy co najmniej na miesiąc przed rozpoczęciem urlopu. W uzasadnieniu tej uchwały Sąd Najwyższy wyjaśnił, że