Wyrok SN z 9 lutego 2001 r., III RN 66/00, niepublikowany, sygn. III RN 66/00

Inspektor kontroli skarbowej wydający decyzję na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U. nr 100, poz. 442 ze zm.) jest organem podatkowym w rozumieniu art. 233 § 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137, poz. 926 ze zm.).

Z uzasadnienia:

Rewizja nadzwyczajna ma usprawiedliwione podstawy. Trafny jest zarzut rewizji nadzwyczajnej rażącego naruszenia przepisu art. 233 § 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, stanowiącego, że organ odwoławczy wydaje decyzję, w której uchyla decyzję organu pierwszej instancji w całości i sprawę przekazuje do ponownego rozpatrzenia właściwemu organowi podatkowemu, jeżeli decyzja organu pierwszej instancji została wydana z naruszeniem przepisów art. 240 lub 247. W rozpoznawanej sprawie jest sporne, czy w sytuacji, gdy zaskarżoną odwołaniem decyzję podatkową wydał w pierwszej instancji inspektor kontroli skarbowej, organ odwoławczy jest obowiązany na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. b) przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, jak twierdzi Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, właściwemu urzędowi skarbowemu czy też, jak przyjmuje to wnoszący rewizję nadzwyczajną Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, inspektorowi kontroli skarbowej, który wydał zaskarżoną decyzję. Źródłem tych wątpliwości jest prawny status inspektora kontroli skarbowej określony przepisami ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej. Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, inspektor kontroli skarbowej wydaje decyzję lub decyzje w rozumieniu Ordynacji podatkowej, gdy ustalenia dotyczą podatków i innych należności budżetowych, których określanie lub ustalanie należy do właściwości urzędów skarbowych. Z przepisu tego wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że jeżeli doszło do przeprowadzenia kontroli przez organ kontroli skarbowej, zaś ustalenia kontroli dotyczą podatku, organ ten ma uprawnienie do wydania decyzji ustalającej lub określającej podatek w takim samym zakresie, jaki należy do właściwości urzędów skarbowych (niepublikowany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 29 kwietnia 1999 r., I S.A./Wr 1255/97). Przewidziana w powyższym przepisie kompetencja inspektora kontroli skarbowej do wydawania decyzji w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej nie czyni jednakże inspektora kontroli organem podatkowym w rozumieniu art. 13 tej Ordynacji podatkowej, który wymienia organy podatkowe w znaczeniu ustrojowym. W związku z tym należy stwierdzić, że inspektorowi kontroli skarbowej przy wydawaniu decyzji na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej przysługują uprawnienia organu podatkowego, a zatem w tym zakresie jest organem podatkowym w znaczeniu funkcjonalnym. Wymaga bowiem szczególnego podkreślenia, że inspektor kontroli skarbowej, wydając decyzję na podstawie ostatnio wymienionego przepisu ustawy o kontroli skarbowej, nie działa z upoważnienia właściwego organu podatkowego (urzędu skarbowego) czy na jego rzecz i w jego imieniu, lecz wykonuje samodzielnie i na własną odpowiedzialność kompetencję, która została przepisem ustawy przydzielona inspektorowi kontroli skarbowej. Nie powinna budzić również wątpliwości teza, że inspektor kontroli skarbowej, wydając decyzje na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej, działa jako organ pierwszej instancji.