comment
Artykuł
Data publikacji: 2001-12-11
Rachunkowość ’2002 a podatki
Dokonując w listopadzie 2000 r. poważnej nowelizacji ustawy o rachunkowości, ustawodawca po raz pierwszy uregulował problematykę zasad rozliczania i ewidencjonowania długotrwałych umów o usługi - w tym kontraktów budowlanych.
Cechą charakterystyczną długotrwałych usług jest przede wszystkim długi okres ich wykonywania, obejmujący kilka okresów sprawozdawczych. Mimo to okres trwania umowy nie stanowi elementu, który przesądzałby o tym, czy dany kontrakt można traktować jak kontrakt długoterminowy czy też nie. W literaturze prawa bilansowego (dotyczy to szczególnie najnowszych komentarzy do znowelizowanej ustawy o rachunkowości) podkreśla się natomiast, że taką istotną cechą jest to, że dzień rozpoczęcia i zakończenia działalności objętej umową przypada w wielu przypadkach na różne okresy sprawozdawcze.
Kontrakty długoterminowe w prawie bilansowym
Zasady ustalania kosztów i przychodów związanych z wykonywaniem długotrwałych umów o usługi uregulowane zostały w art. 34a, 34c i 34d znowelizowanej ustawy o rachunkowości. Przewidują one możliwość stosowania w tym zakresie dwóch metod w zależności od tego, przy zastosowaniu której z nich możliwe będzie wiarygodne oszacowanie stopnia realizacji umowy. Metody te to metoda stopnia zaawansowania oraz metoda zysku zerowego.
Pozostało 88% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right