Czas pracy w 2002 roku

Podstawowe normy czasu pracy zostały określone w art. 129 k.p. Poszczególne przepisy kodeksu pracy wprowadzają pewne modyfikacje norm podstawowych. Są nimi: równoważne normy czasu pracy, przerywany czas pracy, czas pracy w ruchu ciągłym, czterobrygadowa lub podobna organizacja pracy, zadaniowy czas pracy, grupowa organizacja pracy.

Większość pracowników zatrudniona jest w ramach norm podstawowych. Zgodnie z art. 129 k.p., czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 3 miesięcy, z zastrzeżeniem przepisów art. 129⁴, 132 § 2 i 4 oraz art. 142.

Od 1 maja 2001 r. takie brzmienie art. 129 § 1 k.p. nadała ustawa z dnia 1 marca 2001 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy (Dz.U. nr 28, poz. 301; zwana dalej ustawą nowelizującą).

Jednak przepis ten w takiej formie zacznie obowiązywać dopiero od 1 stycznia 2003 r. W 2002 r. zastosowanie mają przepisy przejściowe zawarte w art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym w okresie od 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2002 r. przeciętna tygodniowa norma czasu pracy w pięciodniowym tygodniu pracy nie może przekraczać 41 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym. Praca w granicach nieprzekraczających 8 godzin na dobę i przeciętnie 41 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.

Ponadto art. 2 ust. 3 ustawy nowelizującej stanowi, że w celu zachowania przeciętnych tygodniowych norm czasu pracy w pięciodniowym tygodniu pracy, w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do 31 grudnia 2002 r. dobowy wymiar czasu pracy może być podwyższony, jeżeli jest to możliwe ze względu na organizację pracy, nie więcej niż do 10 godzin. Taka praca nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.

Istotę czasu pracy w 2002 r. stanowią więc następujące elementy:

• pięciodniowy tydzień pracy,

• dobowa norma czasu pracy,

• przeciętna tygodniowa norma czasu pracy,