Rozliczanie usług ciągłych

Obowiązek podatkowy VAT

Ogólne zasady powstawania obowiązku podatkowego VAT określone zostały w przepisach ustawy o VAT. Artykuł 6 tej ustawy zawiera podstawową zasadę, w myśl której obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania (dostarczenia), przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, jeżeli są to czynności wymienione jako podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, o których mowa w art. 2 ustawy o VAT.

Od reguły tej przewidziano wiele wyjątków. Część z nich sformułowana została w art. 6 ust. 2–9 ustawy o VAT. Jako że nie jest to przedmiotem niniejszego opracowania, przepisom tym nie będę poświęcał zbyt wiele uwagi. Przypomnę jedynie kilka ważnych zasad, które będą przydatne w dalszych rozważaniach.

Jeżeli podatnik wysyła towar odbiorcy lub wskazanej przez niego osobie trzeciej, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru jednej z tych osób (art. 6 ust. 2 ustawy o VAT). Natomiast gdy sprzedaż towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 6 ust. 4 ustawy o VAT), przy czym zasada ta ma zastosowanie także w przypadku faktur za częściowe wykonanie usługi (art. 6 ust. 5 ustawy o VAT).

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi pobrano co najmniej połowę ceny (przedpłata, zaliczka, zadatek, rata), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia zapłaty (art. 6 ust. 8 ustawy o VAT).

Należy jednak pamiętać, że nie są to wszystkie reguły zawarte w art. 6 ustawy o VAT, a także o tym, że sformułowane w przepisach tego artykułu zasady nie zawsze będą miały zastosowanie. Ustawodawca upoważnił bowiem w art. 6 ust. 10 ustawy o VAT ministra właściwego do spraw finansów publicznych (obecnie ministra finansów) do określenia w rozporządzeniu przypadków powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania zapłaty przez podatnika, a także innych niż określone w art. 6 momentów powstania obowiązku podatkowego.