Karty płatnicze w obrocie gospodarczym

Karty płatnicze w prawie Unii Europejskiej

Analiza uregulowań prawnych w krajach Unii Europejskiej prowadzi do wniosku, że poza Danią nie zdecydowano się na kompleksowe uregulowanie instytucji kart płatniczych, polegając jedynie na rozwiązaniach doktrynalnych i orzecznictwie sądowym. Jest tak dlatego, że karty płatnicze wszędzie wykazują te same cechy charakterystyczne, które jest trudno przyporządkować do jakiejś jednej konstrukcji prawnej.

Brak gotowych wzorców prawnych nie powinien być jednak przeszkodą dla polskiego ustawodawcy, który może korzystać z doświadczenia państw zachodnich przy podejmowaniu próby własnego rozwiązania problemu.

Z punktu widzenia interesów polskiego posiadacza kart płatniczych na pierwszy plan wysuwają się zagadnienia wynikające z zaleceń lub dyrektyw przyjętych przez UE. Na przypomnienie zasługuje, że na mocy Układu Europejskiego z 16 grudnia 1991 r., ustanawiającego stowarzyszenie między RP a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi (Dz.U. z 1994 r. nr 11, poz. 38 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 2001 r. nr 21, poz. 263), Polska została zobowiązana do zbliżania istniejącego i przyszłego ustawodawstwa do ustawodawstwa funkcjonującego we Wspólnocie. Dotyczy to m.in. prawa bankowego, usług finansowych oraz ochrony konsumentów. Zbliżanie prawa polskiego do obowiązujących rozwiązań prawnych w Unii polega w dużej mierze na wprowadzaniu treści obowiązujących zaleceń i dyrektyw.

Problematyka kart płatniczych

w zaleceniach i dyrektywach UE