Stawki VAT według VI Dyrektywy i projektu ustawy

Zgodnie z dyrektywą stawka podatku od wartości dodanej powinna zostać określona jako procent podstawy opodatkowania. Podobnie jak w polskim podatku od towarów i usług, stawki VAT przewidziane w dyrektywie oraz w aktach prawa krajowego mają charakter procentowy.

W przypadku stawki podstawowej procent ten nie powinien być niższy niż 15. Postanowienie to ma charakter czasowy i dotyczy okresu od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2005 r. Przed jego upływem Rada Ministrów, na wniosek Komisji Europejskiej, po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego i Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, ustali poziom stawki, która powinna być stosowana po tej dacie.

Dyrektywa nie określa górnego pułapu stawki podstawowej. Nie oznacza to jednak, iż w kształtowaniu jej wysokości istnieje pełna swoboda. Państwa Członkowskie porozumiały się, iż we wspomnianym okresie nie powinna ona przekraczać 25 proc. W praktyce stawka podstawowa w krajach Wspólnoty wynosi: od 15 proc. w Luksemburgu, który jako jedyne Państwo Członkowskie stosuje stawkę podatkową na najniższym dopuszczalnym poziomie, do 25 proc. w Danii i Szwecji, które są państwami o najwyższej stawce podstawowej. Stawka podatku od towarów i usług obowiązująca obecnie w Polsce (22 proc.) mieści się w wymienionych granicach i nie wymaga dostosowania do prawa wspólnotowego.

Stawka podstawowa powinna być taka sama zarówno dla dostawy towarów, jak i dla świadczenia usług. Stawka podstawowa, na co wskazuje sama jej nazwa, powinna być jedna dla wszystkich czynności opodatkowanych taką stawką, niezależnie od ich charakteru.