Orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dotyczące podatku od wartości dodanej

Przedstawione w dalszej części orzeczenia ETS dotyczą głównie interpretacji VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. (77/388/EWG) w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, ujednoliconej podstawy wymiaru podatku (Dz.U. z 1977 r., L 145, P. 1). Należy jednak pamiętać, że ETS wypowiadał się również między innymi co do przepisów zarówno I Dyrektywy Rady z 11 kwietnia 1967 r. oraz XIII Dyrektywy z 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych - zasady zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom nieposiadającym siedziby na terytorium Wspólnoty (86/560/EWG).

Na początku jednak zostanie przybliżone orzeczenie w sprawie C-8/81 Becker odnoszące się do zasady bezpośredniej skuteczności dyrektyw. Ponadto zostaną opisane orzeczenia uwypuklające podstawową zasadę wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, którą jest zasada neutralności opodatkowania.

Niewątpliwe najważniejszym aspektem związanym z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej jest obowiązek dostosowania prawa polskiego do regulacji wspólnotowych, w tym implementowanie do prawa krajowego postanowień między innymi VI Dyrektywy.

Ewentualne nieprawidłowości albo brak implementacji do przepisów krajowych niektórych regulacji zawartych między innymi w VI Dyrektywie daje podatnikom możliwość powołania się wprost na przepisy prawa wspólnotowego. Wynika to z zasady bezpośredniej skuteczności, na którą wskazuje Trybunał na przykład w powołanym wyroku w sprawie C-8/81 W orzeczeniu tym ETS wskazuje na prawne konsekwencje opóźnienia implementacji przepisów dyrektywy.