Utrata towaru

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

Kwotę podatku naliczonego stanowi między innymi suma kwot podatku określonych w fakturach stwierdzających nabycie towarów i usług, a w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji o sprostowaniu obliczenia podatku. Natomiast podatek wynikający z każdej transakcji jest podatkiem należnym od sprzedawcy, który z kolei u nabywcy przekształca się w podatek naliczony.

Prawo do obniżenia podatku, o którym mowa, może zostać spełnione w ściśle określonym okresach. Realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi (art. 19 i 25 ustawy o VAT) oraz pozaustawowymi (§ 48 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. Nr 27, poz. 268 ze zm.). Oznacza to, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem związania zakupów ze sprzedażą opodatkowaną oraz niezaistnienia przesłanek wykluczających skorzystanie z tego prawa (np. niemożność zaliczenia wydatków związanych z zakupami do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym).