Koszty wytworzenia infrastruktury technicznej przekazanej dostawcy mediów

Aby ocenić specyfikę transakcji przekazania wytworzonej infrastruktury, należy odwołać się do pojęć z zakresu prawa cywilnego. Zgodnie z zasadą superficies solo cedit urządzenia trwale związane z gruntem są jego częścią składową i jako takie stanowią własność właściciela gruntu (art. 47 i 48 kodeksu cywilnego). Ponadto - zgodnie z art. 191 kodeksu cywilnego - własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Wyjątek stanowią urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne, które - w myśl art. 49 kodeksu cywilnego - nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Z art. 49 kodeksu cywilnego nie wynika jednak, czy przejście prawa własności infrastruktury technicznej na przedsiębiorstwo zajmujące się dostawą mediów następuje z mocy samego prawa, czy też wskutek umowy między przedsiębiorstwem a przekazującym. Do kwestii tej odniósł się Trybunał Konstytucyjny w uchwale z 4 grudnia 1991 r. (sygn. W 4/91), w której stwierdził, iż - z chwilą połączenia w sposób trwały z siecią przedsiębiorstwa - urządzenia wymienione w art. 49 kodeksu cywilnego stają się przedmiotem własności tej osoby, która jest właścicielem przedsiębiorstwa.