Postępowanie odwoławcze - zmiany wprowadzone nowelizacją ordynacji podatkowej

Artykuły 220-223 Ordynacji podatkowej (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) pozostawiono w zasadzie bez zmian. Tak jak dotychczas, odwołanie do organu wyższego stopnia, czyli do izby skarbowej, musi być wniesione w terminie 14 dni od dnia doręczenia stronie decyzji organu pierwszej instancji. Złożenie odwołania nadal jest też obwarowane wymogiem nadania mu pewnej formuły, tj. musi ono zawierać zarzuty przeciw decyzji urzędu skarbowego, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Niektóre środki zaskarżania mają charakter bezwzględnie suspensywny. Co do zasady, która uległa wraz ze zmianą Ordynacji przełamaniu, wniesienie odwołania od decyzji podatkowej pierwszej instancji nie wstrzymuje jej wykonania (art. 224 ust. 1). Ustawodawca wyposażył jednak organy podatkowe i skarbowe w prawo do analizowania i ewentualnego pomijania skutków podatkowych czynności prawnych podejmowanych przez podatników, jeżeli udowodnią, że jedynym celem tych czynności było obniżenie wysokości zobowiązania podatkowego, zwiększenie straty, podwyższenie nadpłaty lub zwrotu podatku (art. 24b). Konsekwencją tego uregulowania jest art. 223a, zgodnie z którym wykonanie decyzji podatkowej, wydanej w wyniku postępowania, w ramach którego zakwestionowano ważność wspomnianych czynności prawnych, podlega wstrzymaniu do dnia upływu terminu wniesienia od niej odwołania (art. 223a). W art. 224a twórcy ustawy poszli jeszcze dalej i zagwarantowali podatnikom wstrzymanie wykonania decyzji, wydanych na podstawie art. 24b, do dnia upływu terminu wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Takie uregulowanie ma stanowić swoiste panaceum na ewentualne pomyłki urzędników, którzy pochopnie zakwestionują zawierane przez podatników umowy z ich kontrahentami i ocenią je jako tzw. pozorne.