Umowa franchisingu - konsekwencje podatkowe dla stron umowy

Franchising należy uznać za stosunkowo nową koncepcję rozwoju przedsiębiorczości. Umowa franchisingu polega na przekazaniu przez działającą na rynku uznaną firmę prawa do utworzenia i prowadzenia przedsiębiorstwa według sprawdzonego pomysłu. Inaczej mówiąc, franchisodawca udostępnia drugiemu podmiotowi korzystanie z określonego zespołu praw, koncepcji, wiedzy i doświadczeń, dzięki którym osiągnął sukces w swojej branży.

Jest to nowoczesny system sprzedaży towarów i usług oparty na długoterminowej współpracy między dwoma, prawie niezależnymi, wspólnikami - franchisodawcą i franchisobiorcą. Franchisobiorca jest indywidualnym, niezależnym przedsiębiorcą, działającym we własnym imieniu i na własny rachunek, z własną księgowością, kontem bankowym i odpowiedzialnością za prowadzoną działalność. Forma ta zakłada aktywny udział dwóch stron takiej umowy, mianowicie przedsiębiorstwa udostępniającego swoją wiedzę, sposób działania, markę, oraz przedsiębiorcy, który - otrzymując gotowy projekt na osiągnięcie sukcesu - zobowiązuje się do ściśle określonego, z reguły umową, działania.

Chcąc podać kompleksową definicję franchisingu, posłużę się interpretacją przedstawioną przez Martina Mendelshona i Davida Achesona w ich wspólnej publikacji pt.: Franchising. Zgodnie z ich rozumowaniem, franchising to „udzielenie przez jedną osobę (franczyzera) drugiej osobie (franczyzantowi) zezwolenia na prowadzenie działalności handlowej pod znakiem towarowym (nazwą firmową) franczyzera oraz wykorzystania całego pakietu, zawierającego wszystkie elementy niezbędne do tego, aby nie przeszkolona wcześniej osoba mogła być wprowadzona do przedsiębiorstwa zaprojektowanego i stworzonego przez franczyzera oraz aby mogła prowadzić to przedsiębiorstwo przy stałej pomocy, na z góry ustalonych zasadach”.

W praktyce obrotu gospodarczego ukształtowało się wiele form franchisingu. Powszechnie uważa się, iż franchising dzieli się na: