Ewolucja art. 20 ustawy a sprzedaż nie podlegająca opodatkowaniu

W drodze ustawy z 15 lutego 2002 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, o zmianie ustawy o Policji oraz o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr 19, poz. 179) wprowadzono z dniem 26 marca br. kolejną zmianę art. 20 ustawy o VAT.

Omówienie obecnego przepisu dotyczącego określania przez podatników podatku naliczonego związanego z danym rodzajem sprzedaży poprzedzimy jednak krótkim rysem historycznym brzmienia tego przepisu w ostatnich dwóch latach. W kontekście tych regulacji zwłaszcza podatek naliczony związany ze sprzedażą nie podlegającą VAT budził i nadal budzi sporo kontrowersji.

Do końca 2000 r., a więc do wejścia w życie noweli do ustawy z 17 listopada 2000 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 105, poz. 1107), podatnik dokonujący jednocześnie sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku był zobowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku. Ustawa z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) nie odwoływała się do czynności nie podlegających opodatkowaniu. W tym czasie również użycie przez ustawodawcę sformułowania „jednocześnie sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku” nie powodowało trudności interpretacyjnych, ponieważ w sytuacji gdy podatnik wykonywał jedynie jeden rodzaj sprzedaży - zwolnionej czy opodatkowanej, z oczywistych względów nie dotyczyło go wymaganie wyodrębnienia kwot podatku naliczonego. Przepis ten nie odnosił się do sprzedaży nie podlegającej VAT. W konsekwencji podatnik nie określał kwot podatku naliczonego związanych z tą sprzedażą.