Interpretacja art. 19 ust. 3 ustawy w świetle ostatniej noweli

Ujęta w ordynacji podatkowej regulacja praw podatnika do korekty deklaracji nie uwzględnia specyfiki VAT. Z art. 81 § 2 Ordynacji wynikała możliwość korekty deklaracji tylko w przypadku błędu na korzyść podatnika. Skutkiem błędu na niekorzyść podatnika w podatku dochodowym jest nadpłata podatku, a możliwość jej stwierdzenia przewiduje art. 79 Ordynacji. W przypadku VAT błąd podatnika nie musi prowadzić do powstania zobowiązania podatkowego lub nadpłaty podatku, może wywołać również skutek zawyżenia lub zaniżenia nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym.

Wprowadzenie art. 19 ust. 3b w nowej wersji rozstrzyga problem możliwości korekty VAT w sposób korzystny dla podatnika, ale mniej korzystny niż przyjęto w ordynacji podatkowej (przewidziano tu znacznie dłuższy okres dokonania korekty). Podatnik może w ciągu roku, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nabył prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, dokonać korekty deklaracji dla podatku od towarów i usług za okresy wskazane w art. 19 ust. 3. Przepis ten pozwala na korektę deklaracji tylko w przypadku, gdy podatek został zawyżony na skutek zaniżenia podatku naliczonego (w nowym brzmieniu nie łączy już uchybienia terminom, określonym w art. 19 ust. 3, z utratą prawa do odliczenia podatku naliczonego).