Data publikacji: 08.06.2002
Leasing a licencja w świetle regulacji podatkowych
Nowela do ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wprowadzona mocą ustawy z 6 września 2001 r. (Dz.U. Nr 106, poz. 1150), która zasadniczo weszła w życie 1 października 2001 r., wprowadziła nie występujące poprzednio w polskim prawie podatkowym odrębne, wyraźne uregulowanie opodatkowania umów leasingu (rozdz. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Pomijając inne wątpliwości interpretacyjne wywołane przez tę nowelę, warto zastanowić się nad kwestią relacji między umową leasingu w znowelizowanych przepisach podatkowych a umowami z zakresu własności intelektualnej, w tym zwłaszcza umowami licencyjnymi.
LEASING WŁAŚCIWY I SZEROKO POJĘTY
Nowy art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza na potrzeby prawa podatkowego specyficzną, szeroko ujętą definicję umowy leasingu. Jest nią mianowicie z jednej strony umowa nazwana w kodeksie cywilnym, czyli zdefiniowana w art. 709, który stanowi, iż przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.