Paradoks bonów paliwowych

Problem dotyczy dużej grupy podatników podatku od towarów i usług będących właścicielami stacji paliw, zwłaszcza tych, które są położone na terenach wiejskich. Dla zilustrowania problemu przyjmijmy uproszczony model typowego reprezentanta tej grupy - podatnika, który zajmuje się wyłącznie handlem paliwami, z zastosowaniem 10-proc. marży handlowej i jednoczesnym ograniczeniem do minimum pozostałych kosztów działalności (innych niż zakup towarów handlowych). Załóżmy również, iż podatnik ów utrzymuje na stałym poziomie stan zapasów magazynowych, a udział oleju napędowego wynosi w całości wpływów ze sprzedaży 50 proc. Łatwo ustalić, iż nadwyżka podatku należnego nad podatkiem naliczonym (zobowiązanie podatkowe), odprowadzana co miesiąc do budżetu przez tego podatnika, stanowi 1,64 proc. wpływów ze sprzedaży brutto ogółem i, odpowiednio, 3,28 proc. wpływów brutto ze sprzedaży oleju napędowego (jeżeli w rachunku tym uwzględnimy również pozostałe wydatki, wskaźniki, o których była mowa, będą jeszcze niższe).