Zwrot różnicy VAT podatnikom dokonującym sprzedaży towarów ze stawką obniżoną

W niniejszym opracowaniu zostanie omówiona kwestia zwrotu różnicy podatku, gdy całość lub część sprzedaży towarów opodatkowana jest stawką niższą niż stawka określona w art. 18 ust. 1, gdyż w tym zakresie wszedł w życie 1 stycznia 2001 r. zmieniony przepis art. 21 ust. 4 ustawy. Zmiana tego przepisu jest bardzo niekorzystna dla podatników. Do 31 grudnia 2000 r. podatnik mógł bowiem, w przypadku gdy dokonywał nawet niewielkiej sprzedaży towarów lub usług ze stawkami obniżonymi, wystąpić do urzędu skarbowego o zwrot całej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Nie ponosił z tego tytułu żadnych negatywnych konsekwencji. Urząd skarbowy mógł wprawdzie wydać decyzję ograniczającą na trzy miesiące zwrot, w przypadku gdy kwota zwrotu różnicy podatku podatnikowi dokonującemu sprzedaży towarów opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka określona w art. 18 ust. 1 przekraczała kwotę wynoszącą 22 proc. całości obrotu opodatkowanego stawkami niższymi. Jednak po upływie tych trzech miesięcy urząd dokonywał zwrotu żądanej kwoty. Oznacza to, że pozostałą część nadwyżki podatnik może jedynie zadysponować do przeniesienia na najbliższy miesiąc. Analizując ten przepis, należy wyraźnie podkreślić, że podatnik ma obowiązek czuwać nad wielkością żądanego zwrotu (nie może przekraczać kwoty wynoszącej 22 proc. całości obrotu opodatkowanego stawkami niższymi), w przeciwnym razie może narazić się na zastosowanie przez urząd skarbowy sankcji z art. 27 ust. 6 ustawy. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu w razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku wyższą od kwoty należnej, urząd skarbowy określa kwotę zwrotu w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30 proc. kwoty zawyżenia.