Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
Data publikacji: 2018-07-02

Sponsoring w świetle przepisów o VAT

Zasada swobody umów wyrażona w art. 3531 k.c. ma wpływ na dynamiczny rozwój rynku reklamy. Wzmożony przepływ informacji, szczególnie w mass mediach, powoduje liczne modyfikacje tradycyjnej reklamy - podmioty gospodarcze również w tym zakresie korzystają z zagwarantowanej przez ustawodawcę możliwości dowolnego kształtowania treści umowy. Granicę tej dowolności wyznaczają wyłącznie zasady współżycia społecznego, właściwość (natura) stosunku prawnego oraz ustawa. Powtarzalność pewnych elementów umów zawieranych przez przedsiębiorców prowadzi do powstania kolejnych kryteriów o charakterze systemowym. W ten sposób w obrocie gospodarczym pojawiła się kategoria umów nienazwanych, do których zalicza się wykorzystywany dla celów działalności reklamowej sponsoring. Według „Słownika wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1996) polega on na finansowaniu czegoś w zamian za reklamowanie własnej działalności.

Wśród umów nazwanych wymienionych w kodeksie cywilnym wyróżnia się m.in. umowy dwustronnie zobowiązujące (wzajemne). Polegają one na tym, że obie strony zobowiązują się do określonych działań, których efektem będą obustronne korzyści, a więc każda ze stron jest jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem drugiej. Ekwiwalentność świadczeń jest cechą odróżniającą umowy wzajemne od umów jednostronnie zobowiązujących, np. darowizny. Ta ostatnia polega na zobowiązaniu się jedynie przez darczyńcę do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku (art. 888 k.c.).
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00