Faktura czy paragon dowodem sprzedaży

Faktura czy paragon dowodem sprzedaży

Dokonuję sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz firm. Dotychczas w kasie fiskalnej ewidencjonowana była wyłącznie sprzedaż na rzecz osób fizycznych, natomiast sprzedaż na rzecz firm dokumentowana fakturą VAT nie była ewidencjonowana w kasie. Czy taki sposób ewidencji sprzedaży jest prawidłowy? Czy w kasie należy ewidencjonować całą sprzedaż, łącznie z fakturami dla firm?

Generalną zasadą w podatku od towarów i usług jest dokumentowanie sprzedaży towarów i usług fakturą VAT. Jest to jeden z podstawowych obowiązków podatnika VAT. Obowiązek ten nakłada art. 32 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem podatnicy (definicję podatnika VAT określa art. 5 ustawy) obowiązani są wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności sprzedaż towarów, jej datę, cenę jednostkową bez podatku, wartość sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Ustawa o VAT (art. 27) nakłada również obowiązek zaewidencjonowania każdej faktury potwierdzającej dokonaną sprzedaż w odrębnej ewidencji, pozaksięgowej, przeznaczonej wyłącznie dla potrzeb VAT – zawierającej niezbędne dane do sporządzenia deklaracji podatkowej. Jednocześnie przepisy określają krąg podmiotów, które nie są uprawnione do wystawiania faktur VAT. Należą do nich podatnicy określeni w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.), czyli podatnicy korzystający ze zwolnień na podstawie art. 14 ust. 1, 5 i 6 oraz podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione przedmiotowo z VAT (na podstawie art. 7 ust. 1 i art. 47 ustawy). Odmienne regulacje prawne w zakresie ewidencji sprzedaży zawiera art. 29 ustawy. Przepis ten określa W przypadku podatników prowadzących ewidencję za pomocą kas rejestrujących nie są oni zobowiązani do prowadzenia ewidencji w innej formie. Po zakończeniu sprzedaży w danym dniu powinni oni dokonać wydruku raportu dobowego fiskalnego obejmującego łączną wartość sprzedaży oraz kwoty podatku z wyszczególnieniem poszczególnych stawek podatkowych sprzedanych towarów. W celu obliczenia podatku za dany miesiąc należy zsumować raporty dobowe (raport miesięczny). Można również prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, wpisując dane na podstawie raportów dobowych. Oba sposoby prowadzenia ewidencji są uznawane przez urzędy skarbowe. Sprawę jednak komplikuje fakt, że osoby fizyczne, na rzecz których sprzedaż wymaga stosowania kas rejestrujących, tj. wymienione w art. 29 ustawy, mogą żądać również wystawienia faktury VAT za nabyte towary lub usługi zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy. Dochodzi wówczas do podwójnego udokumentowania tej sprzedaży – raz paragonem z kasy rejestrującej i drugi raz fakturą VAT, a co za tym idzie – do obowiązku podwójnego ich zaewidencjonowania, a w konsekwencji podwójnego opodatkowania tej samej sprzedaży. Kwestia ta została uregulowana w § 38 rozporządzenia. O ile uzasadnione jest przyjęcie zasady podwójnego dokumentowania sprzedaży w stosunku do podmiotów określonych w art. 29 ustawy o VAT (przy bezwzględnym warunku dołączania do kopii faktury paragonu z kasy fiskalnej), o tyle stosowanie podobnej praktyki w stosunku do pozostałych podmiotów nie znajduje potwierdzenia w przepisach prawa i może być przedmiotem sporu. Należy również pamiętać, że niedołączenie paragonu do kopii faktury powoduje konieczność dwukrotnego odprowadzenia należnego VAT. Podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług jest cały obrót wynikający z wystawionych dokumentów sprzedaży.