Artykuł
Powolne przebijanie rosyjskiej opony
Trzeba mieć realistyczne oczekiwania i rozumieć, że sankcje to stosunkowo wolno działające narzędzie. Rosja nie odczuje ich w pełni najpewniej do przyszłego roku
Z Davidem O’Sullivanem rozmawia Michał Potocki
Jest pan zadowolony z poziomu sankcji, które Unia Europejska nałożyła na Rosję po rozpoczęciu inwazji na Ukrainę?
David O’Sullivan, irlandzki dyplomata, specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej ds. wdrażania sankcji, wcześniej ambasador UE w Waszyngtonie (2014–2019), szef dyrekcji generalnej ds. handlu w Komisji Europejskiej (2005–2010), sekretarz generalny KE (2000–2005)
David O’Sullivan, irlandzki dyplomata, specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej ds. wdrażania sankcji, wcześniej ambasador UE w Waszyngtonie (2014–2019), szef dyrekcji generalnej ds. handlu w Komisji Europejskiej (2005–2010), sekretarz generalny KE (2000–2005)
Odpowiedzią jest ostrożne „tak”. Oczywiście zawsze można się zastanawiać, czy nie dałoby się zrobić więcej i czy sankcje nie mogłyby być lepiej wdrażane. Odpowiedź zawsze będzie twierdząca. Ale bądźmy uczciwi: poziom sankcji jest zdumiewający, bo pokrywają one 60 proc. naszego wcześniejszego importu i 58 proc. eksportu. Wiele zrobiliśmy zwłaszcza w sektorze energetycznym – tu ograniczenie uzależnienia od rosyjskich surowców jest znaczne. Znaczne są też nasze obostrzenia technologiczne i ich wpływ na gospodarkę Rosji. Ale to powiedziawszy, trzeba mieć realistyczne oczekiwania i rozumieć, że sankcje to stosunkowo wolno działające narzędzie. Rosja nie odczuje ich w pełni najpewniej do przyszłego roku, tymczasem wojna trwa i ludzie giną. To raczej powolne przebijanie opony...
A nie doprowadzenie do jej nagłego wybuchu.
Poważnym uderzeniem było odłączenie wielu rosyjskich banków od systemu SWIFT i – muszę się posłużyć precyzyjnym językiem – immobilizacja aktywów Banku Rosji. Kreml stracił w ten sposób dostęp do 300 mld euro. Dodajmy do tego ograniczenie importu surowców energetycznych oraz ograniczenia nałożone na ropę i gaz, które wpłynęły na spadek przychodów tamtejszego rządu. Plus rosnące odizolowanie od światowej gospodarki. Do Rosji nie trafiają nowe inwestycje ani technologie. To wszystko wyrządzi znaczne szkody tamtejszej gospodarce.
