Prezydencki poker

Manifestacja przeciw Zjednoczeniu Narodowemu, Paryż

Emmanuel Macron postawił wszystko na jedną kartę. I musi być świadom, że to może się nie opłacić ani jemu, ani Francji

Niedzielny wieczór. Od razu po zakończeniu wyborów do Parlamentu Europejskiego padają pierwsze – sondażowe – wyniki. Aż 33 proc. głosów zdobyło Zjednoczenie Narodowe (Rassemblement National, RN), skrajnie prawicowa, antyimigrancka i w pewnym stopniu antysystemowa partia, wciąż kojarzona z nazwiskiem Le Pen, choć kierowana jest przez Jordana Bardellę.

Sama wygrana RN nie jest niespodzianką, bo zapowiadały ją sondaże. Partia Marine Le Pen jest zresztą w PE obecna od dawna. Szok wywołują proporcje – prezydenckie ugrupowanie zdobywa ledwie ok. 14 proc. głosów. I choć wyniki zostaną ostatecznie zrewidowane, nie zmienią się zasadnicze proporcje: to ogromna porażka Emmanuela Macrona. Mija kilka kolejnych minut od ogłoszenia wyników sondaży. Jordan Bardella wzywa prezydenta do rozwiązania Zgromadzenia Narodowego. Wydaje się, że to gra: RN od dwóch lat nieustannie powtarza, że chce „wziąć odpowiedzialność za Francję”. Wszyscy uważają to za element strategii pokazywania Francuzom, że jest partią jak inne.

Ale dziewięć (!) minut później Macron ogłasza „trudną decyzję” o rozwiązaniu parlamentu i rozpisaniu wyborów na 30 czerwca i 7 lipca (we Francji są dwie tury). „Na koniec tego dnia nie mogę się zachowywać tak, jakby nic się nie wydarzyło. (…) Dlatego po przeprowadzeniu konsultacji przewidzianych w art. 12 naszej konstytucji postanowiłem w drodze głosowania zwrócić państwu wybór naszej parlamentarnej przyszłości” – mówi. „Jest czas na wyjaśnienie spraw. Moją jedyną ambicją jest być użytecznym dla naszego kraju, który tak bardzo kocham” – dodaje.