orzecznictwo

SN: Świadczenie przedemerytalne także dla zwolnionego za granicą

ZUS nie może go odmówić tylko dlatego, że do utraty pracy z przyczyn niedotyczących pracownika doszło poza Polską. Tak uznał Sąd Najwyższy, mimo że kilka lat wcześniej miał inne zdanie na ten temat

Świadczenie przedemerytalne jest przeznaczone dla osób, które utraciły źródło zarobku nie ze swojej winy i z uwagi na wiek mają znaczne trudności z podjęciem nowego zatrudnienia. Za okoliczności utraty pracy, które pozwalają na otrzymanie świadczenia, ustawa z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1999; dalej: u.ś.p.) uznaje np. rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy albo likwidację bądź niewypłacalność pracodawcy.

W związku ze zwiększeniem mobilności pracowników zdarza się coraz częściej, że o świadczenie przedemerytalne ubiegają się osoby, które ostatnio pracowały za granicą i tam utraciły pracę nie ze swojej winy. Jeszcze do niedawna były one na straconej pozycji, bo uznawano, że świadczenia przedemerytalne nie są objęte koordynacją systemów zabezpieczeń społecznych, a więc warunek rozwiązania stosunku pracy z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy może być spełniony wyłącznie w Polsce i wobec pracodawcy polskiego. ZUS potwierdził to zresztą w jednej z ostatnio rozpatrywanych spraw. Jednak Sąd Najwyższy (wcześniej sądy obu instancji) zakwestionował wykładnię organu rentowego. W wyroku z 24 sierpnia 2023 r., sygn. akt III USKP 24/22 (do którego niedawno opublikowano uzasadnienie), uznał, że utrata pracy za granicą nie jest przeszkodą do otrzymania świadczenia przedemerytalnego i ZUS nie ma racji, twierdząc inaczej.