Wieczni uchodźcy

Izrael zapewnia, że nie chce po wojnie okupować Strefy Gazy. Ale w jego dobre intencje nie wierzą Palestyńczycy. Wręcz przeciwnie – obawiają się drugiej Nakby

Strefa Gazy zaczyna wyglądać jak gruzowisko, jak zrównane z ziemią syryjskie Aleppo. Z szacunków Biura Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) wynika, że w wyniku nalotów zniszczonych lub uszkodzonych zostało co najmniej 42 proc. mieszkań. Dane pochodzą jednak z ubiegłego weekendu, kiedy Izrael ogłosił nasilenie ataków, aby – jak przekonywał rzecznik Sił Obrony Izraela (IDF) Daniel Hagari – zminimalizować zagrożenia dla wojska w kolejnych etapach wojny. A już wcześniejsze ostrzały do łagodnych nie należały. Krócej niż tydzień po ataku Hamasu, w którym zginęło ok. 1,4 tys. osób, IDF zrzuciły na Gazę 6 tys. bomb.

Według działającego w enklawie ministerstwa zdrowia w środę liczba ofiar śmiertelnych przekroczyła 5 tys. (40 proc. z nich to dzieci). Co prawda przez Rafah, jedyne przejście graniczne poza kontrolą Izraela, zaczęła płynąć pomoc humanitarna, ale organizacje alarmują, że dostawy powinny być co najmniej 20 razy większe. „Jeśli pilnie nie otrzymamy paliwa, będziemy zmuszeni w środę wieczorem wstrzymać nasze operacje w Strefie Gazy” – napisała we wtorek Agencja ONZ ds. Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA). Zdaniem rzeczniczki instytucji Juliette Toumy zaspokojenie podstawowych potrzeb enklawy wymaga co najmniej 160 tys. litrów paliwa dziennie. Dziś nawet niektóre szpitale nie mają działających źródeł prądu. Zdarza się, że lekarze muszą operować przy świetle telefonów komórkowych, a zamiast środków antyseptycznych używać octu.