Podatek minimalny nie zniknie, ale spółki łatwiej go unikną

Chociaż Polski Ład 3.0 podwyższył próg rentowności, którego nieprzekroczenie powoduje objęcie tą daniną, to zmieniono sposób jego obliczania na korzystniejszy dla podatników

Ustawą z 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (w momencie oddawania tego numeru do druku oczekuje ona na podpis Prezydenta RP i publikację w Dzienniku Ustaw), określaną mianem Polskiego Ładu 3.0, zmieniono powszechnie krytykowane przepisy o minimalnym podatku dochodowym przewidzianym dla spółek i podatkowych grup kapitałowych, które uzyskały stratę podatkową lub odnotowały zbyt niską rentowność. Poprzez nowelizację z 7 października 2022 r. zmieniane są zarówno przesłanki stosowania (w tym wyłączenia) podatku minimalnego, jak i zasady wyznaczania podstawy opodatkowania.

Przypomnijmy, że regulacje wprowadzone z początkiem 2022 r. w założeniu „miały służyć ograniczeniu działań optymalizacyjnych poprzez opodatkowanie na poziomie minimalnym tych podatników, u których określony dochód lub strata występują permanentnie, a zatem z dużym prawdopodobieństwem w sposób zamierzony” (z uzasadnienia projektu nowelizacji). Szybko jednak się okazało, że rozwiązania zapisane w art. 24ca ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 1967; dalej: ustawa o CIT) specjalnie nie zniechęcają bardziej kreatywnych podatników do agresywnych poczynań optymalizacyjnych, a mogą być nadmiernie uciążliwe dla podatników, którzy nie unikają płacenia podatków i nie podejmują działań służących obniżaniu obciążeń fiskalnych. Co prawda nie wszyscy podatnicy będą w pełni usatysfakcjonowani zakresem modyfikacji przewidzianych w Polskim Ładzie 3.0, jednak bez wątpienia - w porównaniu ze stanem prawnym sprzed nowelizacji - nastąpi zauważalna poprawa sytuacji wielu spółek i podatkowych grup kapitałowych.