Spłaszczanie sądownictwa nie usprawni

Kluczem do zrozumienia istoty projektu zmiany ustroju sądów powszechnych może być tylko zwiększenie uprawnień ministra sprawiedliwości wobec faktycznych awansów sędziowskich i realnego decydowania o miejscu wykonywania zawodu przez sędziego

Wymiar sprawiedliwości to jeden z podstawowych wskaźników poziomu cywilizacyjnego państwa. Przewidywalne prawo, stabilne sądy wyposażone w gwarancje niezawisłości i niezależności, sprawnie prowadzone postępowania sporne, przewidywalność sądowego rozstrzygnięcia - to kryteria brane pod uwagę przez zagranicznych przedsiębiorców przy analizach ekonomicznych i inwestycyjnych. Również w perspektywie wewnętrznej zaufanie do instytucji, które rozstrzygają spory między obywatelami oraz między obywatelami i państwem, przekonanie co do ich profesjonalizmu i niezależności, wreszcie sprawność orzekania, to elementy uwzględniane przez obywateli, gdy oceniają własne państwo oraz własną w nim pozycję. Truizmem będzie stwierdzenie, że odmieniane przez wszystkie przypadki „rządy prawa” w praktyce realizowane są przez sprawnie, niezależnie i bezstronnie działające sądy. To one są gwarancją, że każdy spór lub sprawa zostaną rozpoznane i rozstrzygnięte na podstawie i w granicach prawa. Tam, gdzie regulacje prawne związane są z prawem Unii Europejskiej, sądy państw członkowskich są sądami unijnymi. Ich orzeczenia służą realizacji idei rządów prawa w UE, tworząc najistotniejszą podstawę podstawowych unijnych wolności. Prawne, organizacyjne i pragmatyczno-faktyczne aspekty funkcjonowania sądów stanowią zatem przedmiot zainteresowania nie tylko w danym państwie członkowskim, lecz także na poziomie Unii. Wszelkie zmiany w ustroju sądów, modyfikacje zasad ich funkcjonowania, poddawane są szczegółowym ocenom w perspektywie zasad prawa Unii oraz standardów konstytucyjnych.

Zmiany wprowadzane w regulacjach ustrojowych dotyczących sądownictwa powszechnego oraz Sądu Najwyższego stanowią od prawie siedmiu lat przedmiot sporów pomiędzy Polską a