SLIM VAT 2 vs ulga na złe długi. Wierzyciele nie dostali tego, co chcieli

Co prawda odzyskają podatek, jeżeli dłużnik nie jest czynnym podatnikiem VAT, ale dopiero po spełnieniu jednego z trzech ustawowych warunków. Na dodatek nie ma pewności, jak fiskus będzie je interpretował i na ile szeroko

Prezydent podpisał nowelizację ustawy z 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo bankowe, określaną jako SLIM VAT 2. Tym samym otworzył szerzej furtkę wierzycielom na zastosowanie ulgi na złe długi. Otworzył szerzej, ale niestety nie całkowicie, bo nadal nie można jej zastosować, gdy wierzyciel nie jest czynnym podatnikiem VAT [ramka]. Można za to, gdy taki status ma dłużnik (dotychczas musiał on posiadać status czynnego podatnika w momencie nabycia i na dzień poprzedzający złożenie przez wierzyciela rozliczenie ulgi na złe długi), ale tylko pod określonymi warunkami.

Nadal wbrew dyrektywie

Zmiany dotyczące zastosowania ulgi na złe długi i nowelizacja w tym zakresie ustawy z 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo bankowe, określanej jako SLIM VAT 2, zostały wymuszone przez wyrok TSUE z 15 października 2020 r., sygn. C-335/19. Niestety jego implementacja została dokonana jedynie częściowo - o czym pisaliśmy już na naszych łamach (m.in. „Pełna liberalizacja ulgi jeszcze nie teraz”, DGP nr 143). Mimo licznych głosów sprzeciwu w przepisach o SLIM VAT 2 pozostawiony został bowiem wymóg, by wierzyciel posiadał status czynnego podatnika VAT. W konsekwencji w dalszym ciągu brak będzie możliwości zastosowania ulgi na złe długi w przypadku, gdy na dzień poprzedzający złożenie korekty deklaracji i skorzystania z tej preferencji wierzyciel nie będzie czynnym podatnikiem VAT. Tymczasem w orzeczeniu TSUE z 15 października 2020 r. zostało wprost wskazane, że takie wyłączenie jest niezgodne z art. 90 dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE z 2006 r. L 347, s. 1; ost.zm. Dz.Urz. UE z 2020 r. L 434, s. 1).