Prawidłowa konstrukcja tytułu i podstawy prawnej podejmowanej uchwały oraz użycie jednostek redakcyjnych i systematyzacyjnych

Poprawność stanowionego prawa ma istotne znaczenie nie tylko dlatego, aby tworzone przepisy były czytelne, lecz przede wszystkim, by były zrozumiałe dla ich adresatów. Dotyczy to także tych elementów, które mogą się wydawać marginalne, a przynajmniej nie najistotniejsze, jak np. tytuł i podstawa prawna uchwały oraz jednostki redakcyjne i systematyzacyjne. Elementy te - z wyjątkiem jednostek systematyzacyjnych, które używane są wyłącznie w miarę potrzeby - stanowią nieodzowny element każdego aktu prawa miejscowego. O tym, jak je prawidłowo używać, mówi załącznik do rozporządzenia prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz.U. z 2016 r. poz. 283; dalej: ZTP).

W artykułach publikowanych w ramach cyklu przedstawiamy, jak tworzyć dobre prawo lokalne, by było czytelne i zrozumiałe dla odbiorców. Wskazujemy też błędy, jakie popełniają samorządy, podejmując uchwały, oraz wyjaśnimy, jak ich unikać. Dzisiaj analizujemy zagadnienia związane z konstrukcją tytułu i podstawy prawnej oraz prawidłowym użyciem jednostek redakcyjnych i systematyzacyjnych.

W dodatku „Samorząd i Administracja” w tym cyklu ukazał się dotychczas artykuł:

„Dlaczego poprawność ustaw i uchwał ma znaczenie” - DGP nr 90 z 12 maja 2021 r.

Tytuł

W przeciwieństwie do podstawy prawnej tytuł jest elementem, który znajdziemy w każdym akcie normatywnym, zarówno rangi ustawy, jak i w każdym innym akcie wykonawczym o charakterze podustawowym. Głównym jego celem jest poinformowanie adresatów o tym, czy jest to uchwała, czy też zarządzenie, a także o organie go wydającym (np. rada gminy) oraz dacie wydania i przedmiocie normowania.