Coraz więcej mechanizmów uszczelniających w dwustronnych umowach podatkowych

Jak najskuteczniej pogodzić bezpieczeństwo międzynarodowego obrotu gospodarczego z interesem fiskalnym, a w szczególności z koniecznością zapobiegania nadużyciom towarzyszącym umowom o unikaniu podwójnego opodatkowania?

Na to pytanie próbują odpowiedzieć autorzy raportu przygotowanego przez Centrum Analiz i Studiów Podatkowych działające przy SGH w Warszawie pod kierunkiem dr. hab. Dominika J. Gajewskiego.

Raport został podzielony na trzy części. Jedna dotyczy klauzuli przeciwko obchodzeniu prawa zawartej w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. W drugiej mowa jest o innej klauzuli - nieruchomościowej, ale również w kontekście zawartych przez Polskę umów podatkowych. Autor trzeciej części skupił się głównie na zapobieganiu hybrydyzacji w polskich umowach podatkowych.

Tłem dla tych rozważań stała się Konwencja MLI, czyli sporządzona 24 listopada 2016 r. w Paryżu Konwencja wielostronna, mająca zapobiegać erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku. Konwencja zmieniła wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, do których ma ona zastosowanie. W Polsce została ratyfikowana i opublikowana w Dz.U. z 2018 r., poz. 1369.

Klauzula PTT

Wskutek ratyfikacji Konwencji MLI przez poszczególne państwa, zawarte przez nie dwustronne umowy są uzupełniane klauzulą PTT (z ang. Principal Purpose Test). Umożliwia ona organom podatkowym kwestionowanie korzyści podatkowych przyznawanych na podstawie zawartych umów, jeżeli osiągnięcie korzyści byłoby nieuprawnione lub stałoby w sprzeczności z celem oraz przedmiotem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.