Podsumowanie 2020 r.: najważniejsze wyroki SN z zakresu prawa pracy

Lp.

Data i sygnatura sprawy

Teza Sądu Najwyższego

Komentarz - konsekwencje dla pracodawców

1.

Wyrok z 15 stycznia 2020 r., sygn. akt III PK 5/19

1. Pracodawca uchybiający w sposób ciężki podstawowym prawom pracownika nie może być objęty ochroną z art. 611 k.p. tylko ze względu na wadliwości formalne oświadczenia pracownika, skoro ww. przepis jednoznacznie ochronę tę przyznaje jedynie w przypadku niezasadnego rozwiązania stosunku pracy (gdy nie zostaje spełniona przesłanka wskazana w art. 55 par. 11 k.p.). 2. W przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w art. 55 par. 2 k.p., znaczny upływ czasu między ciężkim naruszeniem przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika a rozwiązaniem przez pracownika umowy o pracę może oznaczać brak zasadności tego rozwiązania.

Artykuł 611 k.p. przyznaje pracodawcy prawo do odszkodowania w razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 par. 11 k.p. Wobec pracownika nie przewidziano jednak sankcji za naruszenie przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę np. za brak formy pisemnej, brak podania przyczyny rozwiązania, jej nieprawidłowe określenie czy przekroczenie terminu do złożenia natychmiastowego rozwiązania umowy o pracę (art. 55 par. 2 k.p.). Odszkodowanie to przysługuje więc pracodawcy tylko w razie wadliwości rozwiązania umowy bez wypowiedzenia.

SN uznał, że znaczny upływ czasu między ciężkim naruszeniem obowiązków pracodawcy a rozwiązaniem przez pracownika umowy o pracę może przemawiać za niezasadnością tego rozwiązania. SN odwołał się przy tym do celu rozwiązania umowy o pracę w trybie